3 augustus 2013 Terugreis

Hallo Mensen,

Jaja het was zover, helaas de vakantie bijna ten einde. Toen vanochtend om 7 uur de wekker ging, was het toch nog heel vroeg. Alle koffers pakken, de kastjes en koelkast in de keuken legen en alles naar boven sjouwen. Nog vier maal een laatste check en we konden gaan.

Jorg startte de auto en zoals hij klonk, begon het al slecht vandaag. Geen accu meer, dus een klein stukje duwen en broem hij startte weer. Achteruit bergop en halverwege de berg prut, prut prut, niex mehr da. Daar sta je dan voor je appartement half op het bergje.

Gelukkig was er wederom langs ons appartement een groot tafelvoetbalspel op luchtkussens bezig voor de kinderen, dus de vaders hebben ons even geholpen met het groene monster naar boven duwen net op het rechte stuk.

Dick en Jorg weer wat aanknommelen om de auto aan de praat te krijgen, maar het was nogal gecompliceerd vandaag. Marleen en ik besloten om maar alvast boodschapjes voor onderweg te halen, respectievelijk het appartement te gaan betalen. We kwamen terug en de auto deed het nog steeds niet. Er werd naar de garage gereden en Jorg kwam terug met een sleepkabel.

Jaja hoe ga je dat doen met een oldtimer in nauders dat bestaat uit alleen maar smalle steegjes bergop en bergaf. Nouja op hoop van zegen, de heren zonder sleepkabel naar de garage, Marleen en ik er achteraan met de auto, zodat we altijd nog wat kunnen doen.

Bij de garage aangekomen (waar we overigens gisteravond nog waren) wederom alles doorgemeten en gecheckt. Misschien had het groene monster gewoon een te lage accu en deze werd er nieuw ingezet. En ja hoor de auto reed weer. Hij klonk als een zonnetje, dat was lang geleden.

Inmiddels half 1 op naar Buchheim om daar te overnachten. Tuf tuf tuf door de bergen heen met de warme zon op de bol. Helaas geen Silvrettapas meer die wel gepland stond. Na 80 kilometer maar eens ergens wat gegeten en even een Oostenrijks vignet gekocht, want om Buchheim nog te halen moesten we toch ff de snelweg pakken.

Daar gingen we weer verder op naar de Bodensee. Jaja zoals gedacht, bergaf met 90 km per uur knal, pang, boem, prut, prut, prut. Dat was het dan weer. De heren probeerden de auto weer te maken en Marleen, de hondjes en ik hebben de eerste afslag genomen om daar ergens in de schaduw te staan. We stonden achteraf op een parallel weg met de snelweg en hoorden de auto heel vaak knallen. Inmiddels was het 4 uur en kregen we telefoon. De SOS paal was gebruikt en de öamtc zou de auto optakelen. Voor ons groene monster een hele belevenis.

We reden er achteraan (10km terug op de route naar huis) en daar werd de auto in 1 uur tijd weer gemaakt. Als we thuis zouden zijn, zouden we wel wat moeten vervangen, maar zo zouden we wel verder kunnen rijden, te maken was hij nu niet. We vertrokken weer en na 30 km ging het weer knal, pang, boem, prut, prut, prut. We stonden weer stil.

De heren probeerden de auto weer te maken en al snel deed hij het weer. Eerst naar een tankstation om daar de auto maar weer eens te vullen. Langzaam trok de lucht dicht en begon het tot overmaat van ramp ook nog te regenen. Bij het tankstation besloten we dat we in Feldkirch (waar we op dat moment waren) maar een hotel zouden nemen. Met deze auto zo naar huis rijden, dat zou niet meer lukken. De anwb wilde graag dat we zo ver mogelijk door zouden rijden, maar de auto zou alleen maar meer schade oplopen.

Hotel geboekt (wel duur, maarja overmacht) en lekker een hapje gegeten in Feldkirch bij een Italiaan. Om 12 uur lagen we in bed, waar het erg benauwd was op de kamer, maar we hebben toch een paar uurtjes geslapen.

Wat een dag zeggen we maar weer. Op naar morgen.

Groetjes Jorg, Ine, Dick, Marleen en de hondjes.